معرفت!

گرمایی بودم همیشه ولی بین خودمان باشد...سرمایی میشوم وقتی پای آغوش تو درمیان است...

باد با شمع های خاموش کاری ندارد!پس اگر سخت میگذرد بدان روشنی...

دیر باریدی باران...دیر....!من مدتهاست در حجم نبودن کسی خشکیده ام....

آدمم اما برفی... مهربانیت آبم میکند....خورشید من

خدایا دلم را شکست... به خودت قسمت میدهم که مگذار دلش را بشکنند...